Donderdag 28 juli

In de regio van Oudtshoorn worden heel veel struisvogels gekweekt Door de vogelgriep werden er in de laatste weken 35000 van die beestjes afgeslacht. Hierdoor waren we genoodzaakt om een andere Ostrich farm te bezoeken dan gepland. Na de deskundige uitleg van Ricardo konden de dapperen hun rijbewijs ‘struisvogelrijden’ behalen. We genoten in het middagzonnetje van onze picknick. Daarna brachten we een bezoek aan een lederfabriekje van struisvogelleder in Oudtshoorn waar we een rondleiding kregen in de fabricatieruimte. In de shop gingen er 2 handtassen, enkele riemen en wat kleinigheden vlotjes over de toonbank…. In de Cango Caves hielden we het bij de standaardtour. De adventuretour was niet geschikt voor alle ‘formaten’. Onderweg naar Maggie deden we nog de waterval ‘Rust en Vrede’ aan na sluitingstijd! (Hoe krijgt Johan dit toch weer gedaan?). Door een omgevallen boom moesten de laatste 200 m te voet worden afgelegd en was het te donker om nog een waterval te bespeuren. We beginnen ons wel af te vragen of we jw@travel niet moeten veranderen in j.adventure en w.travel.....

Voor onze kinderen ‘De vraag van vandaag’:

1. Welke ouders behaalden hun rijbewijs ‘struisvogelrijden’? (2 personen)

2. Welke mama’s brengen een nieuwe handzak mee naar huis? (2 personen)

Woensdag 27 juli

Na een miezerige douche genoten we van een fijnproeversontbijt. Daarna hielp Lieven even mee met de schaapherders. Zal Martine hem nog mee krijgen naar België? We reden via de Meiringpoort door het Zwartberggebergte. Aan de Meiringpoortwaterval maakten we een wandeling en genoten er van de fascinerende natuur. We zetten onze route verder door de kleine Karoo tot bij het wijndomein “Bergwater” waar Karel in z’n element was. Na de lunch in Prins Albert en een wandeling in de “winkelstraat” van De Rust aten we een heerlijke chickenpie met liters “Bergwater” .

Opmerkelijk: de schoolkinderen die elke dag kilometers afleggen om op school te komen… te voet, wat een verschil met België!

Dinsdag 26 juli

Onder een mooie regenboog reden we via Port Elisabeth verder langs de N2. We wandelden over en onder de Storm River Bridge en keken in een indrukwekkende canyon. Tussen de middag bezochten we het Tsitsikama Natural Park. We wandelden over erg ongelijke treden tot aan de hangbrug over de riviermonding (goed voor evenwichtszoekers). We spotten onderweg heel veel walvissen: prachtig om te zien ! Verder reden we langs de mooie tuinroute tot in George waarna we landinwaarts reden tot Oudtshoorn langs de Outeniquapas. Op de schapenboerderij werden we verwelkomd door Maggie met lekkere warme streekgerechten.

Opmerkelijk: winter 2011 = de koudste winter in 20 jaar! We zagen besneeuwde bergtoppen.

Maandag 25 juli

Onze dag startte met een bezoek aan een opvangcentrum voor slangen en reptielen. De eigenaar gaf ons met veel kennis van zaken uitleg over de verschillende soorten slangen en reptielen. Bij sommigen onder ons kwam een waar slangeninstinct naar boven: met veel liefde knuffelden ze de beestjes. Na de middag gingen we op zoek naar olifanten in het National Elephant Park. We zagen er welgeteld 36, de ene al agressiever dan de andere. Er werden ook nog veel andere dieren gespot onder andere de jakhals die we nog niet van kortbij zagen. Enkel de leeuwen hielden zich bij dit koude en druilerige weer liever schuil. Onze geplande BBQ viel in de pan wegens de aanhoudende regen.

Opmerkelijk: in Addo sprak de ober ons allemaal aan met: “máamáa” en páapáa”

Zondag 24 juli: Bertrand en Nadia 30 jaar getrouwd

Na een champagneontbijt met caketaart reden we in de plenzende regen door East Londen. (We waanden ons in Groot-Brittannië). Via Port Alfred bereikten we onze picknickplaats. Wegens de aanhoudende regen werd dit de bovenzaal van een pizzarestaurant met als dessert voor elk een puntje pizza. De kortste weg naar Addo bleek niet de beste optie: na een heel modderig intermezzo bereikten we anderhalf uur later dan gepland onze bestemming: B&B de Aardvark midden de sinaasappelplantages.

Opmerkelijk: de over het algemeen goede wegen kunnen na een dagje stortregenen veranderen in een ware rivier!

Zaterdag 23 juli: vrije dag

Eindelijk eens lekker lang uitslapen, alhoewel diegenen die het huisje met Johan deelden daar niet van konden profiteren… Sommigen ondernamen een wandeling, anderen bleven relaxen bij het hotel. Veerle bezocht zelfs de plaatselijke bib: een wet-21bib qua inrichting, maar met uitleenpc en ultramoderne kopieermachine en alle nieuwe romans (in het Engels): perfect wat een toerist wil. Na de middagpicknick waagden de ijsberen zich in het natuurlijke zeewaterzwembad. De Big Zeven werd eerder bereikt dan verwacht: we zagen vandaag al heel veel dolfijnen en enkele walvissen. De geocatchers vonden hun schatten en verborgen een nieuw object voor diegenen die na ons komen. Er was een overheerlijk buffet, met vis! En achteraf dronken sommigen net iets teveel springbokjes....

Opmerkelijk is de aangename strandtemperatuur in de Zuid-Afrikaanse winter wat momenteel zelfs tijdens de Belgische zomer niet voorkomt.

Vrijdag 22 juli: de langste dag

We reden verder langs de N2 door Transkei en bereikten na de middag Umtata (Mthatha) waar we het Nelson Mandelamuseum bezochten: echt de moeite waard! We zetten onze rit verder, doorkruisten Ciskei waarbij we veel chaotische stadjes passeerden. Na 10 vermoeiende uren kwamen we aan in Haga Haga (Oostkaap, vlak voor East-Londen). We vulden onze buikjes met een uitgebreide braai (vlees en vis) en enkelen dansten hun vermoeidheid weg op de tonen van de jukebox.

Opmerkelijk zijn de putten (potholes) en de weg die plots verandert in een aarden pad. Ons Hildeke zou hier nog veel werk hebben!

Donderdag 21 juli: nationale feestdag

Na een stevig ontbijt en het zingen van het nationale volkslied vertrokken we langs N2 voor de 400 km lange tocht richting Port Shepstone. Na twee uur kregen we voor het eerst de Indische Oceaan te zien, een mooie blauwgroene zee. ’s Middags picknickten we aan het strand en konden we pootje baden. Om 16 uur bereikten we ons verblijf, een luxueuze villa in Ramsgate. De avontuurlijken trokken erop uit voor een stevige strandwandeling terwijl enkele bezige bijtjes inkopen deden en de groenten klaarmaakten voor de bbq, die Wim voortreffelijk bereidde . De andere huishoudelijke taken werden eerlijk verdeeld!

Opmerkelijk is het snelle verkeer in vergelijking met het trage levensritme

woensdag 20 juli

7.30 uur: ananasontbijt
10.30 uur: Hluhluwe Umfolozi Park
11.45 uur: 4 neushoorns van dichtbij
12.15 uur: 2 neushoorns
13.40 uur: 1 neushoorn luierend in de verte
13.55 uur: JACHTLUIPAARD op een bergje = 5 op 5 op de schaal van de Big Five
Ons doel is bereikt, maar we komen nog niet naar huis.
14.20 uur: 4 neushoorns nog steeds op dezelfde plaats als vanmorgen
15.15 uur: buffels
15.20 uur: olifanten in de verte = 4 op 5 voor vandaag
Opmerkelijk: de mooi gestapelde ananas en het hout aan de kraampjes langs de weg: iedereen probeert hier op zijn manier zijn brood te verdienen

dinsdag 19 juli

Om 7.30 uur stonden we paraat voor de formatie in Lobamba National High School (school van Johan). De 700 leerlingen in identiek uniform zongen de nationale hymne en hesen de Swazivlag. Daarna prevelden ze het Onze Vader met gebogen hoofden. Na het ontbijt trokken we richting Valley Charity Organisation waar (wees)kinderen tussen twee en acht jaar tijdens de dag opgevangen worden. Ze waren juist hun bordje millie millies aan het uiteten. Daarna ruimden ze heel gedisciplineerd alles op. Voor ons vertrek zongen ze nog enkele liedjes en wij lieten hen kennis maken met onze versie van 'Klein klein kleutertje'. Na alle formaliteiten aan de grenspost Sicunusa reden we de Zuid-Afrikaanse provincie Kwazulu-Natal binnen. Door de appelflauwte in de auto van Wim picknickten we langs de kant van de weg waarbij we ons eten deelden met enkele vriendelijke jongelui. Na een lange rit langs wegenwerken, suikerrietplantages en savanne bereikten we na 340 km onze verblijfplaats tussen de ananasplantages in Hluhluwe. Na het avondeten kregen we een optreden van Zuludansers.
Opmerkelijk: de weinige fietsers die we hier zien, rijden rechts van de weg!

Maandag 18 juli: Mandela"s verjaardag 93 jaar

Na lang wachten konden we terug kiezen tussen een healthy of een traditional breakfeast (ditmaal met veel groenten). Onderweg naar het candle craft centre bemerkten we veel ananas- en suikerrietplantages. Na de demonstratie van het kaarsen maken spendeerden velen hun rands aan lokale souvenirs. In de Swazi traditional village keken we onze ogen uit naar de dans- en zangacts in traditionele klederdracht en kregen we een wat te langdradige rondleiding van de medicijnman. Rond 14u bereikten we Bomas hotel waar Johan op zijn innemende manier van altijd verkreeg dat we in de tuin mochten picknicken. Het stralende zonnetje deed deugd. We doorstonden de hitte in de glasblazerij Ngwenya. In de aanpalende shops gaven we de rest van onze rands uit aan cadeautjes voor het thuisfront. Gelukkig was het avondmaal in de prijs van ons verblijf ingerekend…. Voor onze wereldwinkelvrienden: in één van deze shops zagen we het volledige assortiment van Eswatini Kitchen waarbij we watertandden!

Opmerkelijk was het huis tussen 2 autosnelwegstroken met een privé-afrit.

Zondag 17 juli

Bij het buiten rijden van Lydenburg kwamen we in een zwarte woonwijk terecht waar er al om 8u10 een begrafenisstoet zingend door de straten trok. Bij de grensovergang in Oshoek ondergingen we heel wat formaliteiten en trokken de passagiers van de auto te voet de grens naar Swaziland over. Even later pikten we de twee nichtjes van Yolanda op en reden langs de hoofdstad Mbabane Logogo Lodge voor een brunch à la Saint – Germain met de vrienden van Johan en Yolanda. Na een overvloedig buffet verkenden we een plaatselijke handicraft-market. Bij valavond bereikten we onze B&B Malandela’s, een uitgestrekt domein met B&B , pub en restaurant en een dancing ingeplant in een Gaudi – achtige tuin. Hier konden we onze was afleveren en nadien gezellig tafelen bij het haardvuur in het sfeervolle restaurantje.

Opmerkelijk was de lange rij wachtenden die met hun valies de grens naar ZA overtrokken om er te gaan werken in het Kruger Park.

Zaterdag 16 juli

Opnieuw vroeg uit de veren om de dieren in hun ochtend ritme te spotten. Maar onderweg werden we tegen gehouden door een buffelkolonie (Michel schat om en bij de 1313) die de weg overstak op stap naar het familiefeest. Na het ontbijt in Satara kamp zagen we een groepje auto’s ( maybe lions here, zei een chauffeur). Johan reed na een tijdje door maar de auto van Wim zag beweging in de struiken en kon twee leeuwinnen spotten (3 op 5). Een kwartier later merkten we opnieuw een groep auto’s op: een witte neushoorn lag luierend in het gras (4 op5!). Verder bewonderden we ook nog de jakhals en de waterschildpad. Om 12u30 bereikten we de baobabboom. Enkele moedigen durfden de veilige omgeving van de auto’s verlaten voor een fotosessie bij de meest zuidelijke baobabboom ter wereld. Wat later picknickten we op de rustplaats Tshobwane. Kort nadien konden we een familie leeuw bewonderen: nu 4 op 5 voor iedereen. Ze waren heel rustig in tegenstelling tot de bavianen die de straat belegerden op weg naar hun bavianenparty. In een rustiger omgeving lagen een leguaan en een krokodil te genieten in de zon. Via de Paul Krugergate keerden we terug naar Lydenburg waar we een impalaschotel en bobotie verorberden.

Opmerkelijk zijn de mooi uitgestrekte landschappen en de vele houtplantages.

Vrijdag 15 juli

We vertrokken al om 6 uur om zoveel mogelijk dieren in actie te zien en we werden onmiddellijk beloond: een groep nijlpaarden was aan het baden in de Olifants rivier. De rest hield zich verborgen. Om 8 uur keerden we terug naar het kamp voor een healthy of traditional ontbijt. Daarna hadden we een uurtje vrij om te shoppen in de kampwinkel (kaartjes kopen voor het thuisfront). Rond 10 uur trokken we verder in het Kruger Park. Was het een hallucinatie, maar we zagen een roze hippo (blijkbaar de enige in het park) omringd door zijn grijze familiegenoten. We merkten ook enkele reusachtige krokodillen op in en bij het water. ’s Midddags konden we tijdens de lunch niet genoeg krijgen van het bezichtigen van de olifanten, giraffen en koedoe’s die kwamen drinken in de Lethabarivier. In de namiddag genoten we vanuit een prachtige uitkijkpost van de nijlpaarden en vele vogels. Fier als een gieter toonden de maraboe’s hun gespreide vleugels.
Opmerkelijk was dat Michel heel heldhaftig een leeuw van heel dichtbij fotografeerde…vanuit een boekje. Dus nog altijd 2 op 5 op de schaal van de Big Five.

Donderdag 14 juli

Op weg naar Kruger Park reden we door de Longtompas en bereikten het hoogste punt uit de streek: 2150 meter. Longtom is het laatste kanon dat gebruikt werd in de strijd tussen de Engelsen en de Boeren. Onder een prachtige zon bezochten we de Pinnacle rots voor de tweede keer en kregen we de kans om door God’s Window te gluren. Via Orpen gate reden we als Swazi’s het Kruger Park binnen en kregen onmiddellijk waar voor ons geld want we werden opgewacht door een kudde buffels (1 op 5 op de schaal van Big Five). Om 14.45 uur spotten we een olifant vanuit de verte en anderhalf uur later een olifant van dichtbij (=2 op 5). Verder zagen we zebra’s, giraffen, impala’s, koedoe’s, steenbokjes… Bij behoorlijke temperatuur konden we buiten aperitieven en overnachtten we in leuke hutjes in Olifants kamp.
Opmerkelijk was de manier van bediening in het kamprestaurant: ze liepen wel honderd keer heen en weer om glazen te halen maar de dertiende moest het stellen met een champagneglas in plaats van een wijnglas.

Woensdag 13 juli

Na een koude nacht warmden we ons wat op aan het ontbijt. Daarna trokken we richting Pelgrim”s Rest, het eerste goudmijndorp met nog authentieke huizen. We kregen deskundige uitleg over het leven en werk van de goudzoekers met daaropvolgend een demonstratie van het goud-zoeken op traditionele wijze: er werden twee piepkleine goudkorrels opgehaald. Wegens de lage temperaturen hadden we dringend nood aan een warme drank: chocomelk of koffie/thee met veel melk. Door het sombere weer lag de Pinnacle in de mist en lieten we God’s Window links liggen. Vijf minuten later bewonderden we de Lisbon en de Berlin Falls in de zon! Tijdens onze picknick kregen we bezoek van de familie aap en Bertrand weet nu ook dat hij zijn appel niet onbewaakt op de tafel mag laten liggen. Bourke’s Luck Potholes is de samenloop van de Treurrivier en de Blyde rivier met opmerkelijke rotsformaties waarbij het lijkt alsof de rotsen met een boor bewerkt werden. Als afsluiter bezochten we nog de Three Rondavels: drie rotsen in de vorm van hutjes. “s Avonds verwende Jeannet ons met heerlijke ‘potjes kos’ (stoofpotjes met kip, schapenvlees, biltong, veel groentjes en milliemillies).
Opmerkelijk die dag was dat Ann haar jas op een parkeerplaats uit de auto gevallen was en onmiddellijk was meegenomen. Lieven gebruikte al z’n charmes en kreeg de jas terug.

Dinsdag 12 juli

Na de landing lieten we Johannesburg voor wat het was en trokken we richting Pretoria om het Voortrekkersmonument te bezoeken. We poseerden met de vrouwen bij het Vrouwemonument. `s Middags genoten we in het zonnetje van een snack en daarna trokken we verder via Middelburg naar het Bokrijk van Zuid-Afrika, het openluchtmuseum van de Ndebelestam in Botshalebo. De stamleden gaven niet thuis maar we bezichtigden wel hun kleurrijke hutten. Na 400 km kwamen we vermoeid aan bij At en Jeannet Kruger (in Lydenburg) die ons hartelijk ontvingen met een uitgebreide Zuid-Afrikaanse braai.
Wat ons vooral opviel in het straatbeeld zijn de zwarten die overal te voet langs de rand van de weg lopen, op weg naar huis of werk of naar de markt, ook als het al lang donker is.

We zijn er klaar voor!!!

Gistels grootste dag is verteerd. De koffers staan klaar, gewikt en gewogen met nog plaats om enkele herinneringen mee te brengen naar huis. De laatste boodschappen, het laatste beetje afwas, het laatste mailtje naar mijn werkmaatje, de laatste controlebeurt door het huis, de laatste richtlijnen voor de kinderen, straks de auto laden, richting Diksmuide en dan op de trein naar Zaventem.
Morgen rond deze tijd maken we een rondrit door Johannesburg.
Ik probeer een telefoonboek op te kop te tikken om iets op te zoeken voor een goede vriend.
We zijn benieuwd! South-Africa, here we come!!!
Veerle