Vrijdag 5 augustus

Terug thuis, de reis is voorbij maar de herinneringen zullen blijven.
Elke dag probeerden we (Ann en Veerle) iets opmerkelijks te noteren van wat we die dag zagen of meemaakten. Onze medereizigers hebben de blog tijdens de reis niet gezien en we hebben hen gevraagd om op te schrijven wat zij opmerkelijk vonden. Hier volgt hun getuigenis:

BERTRAND: de vriendelijkheid van de mensen (hello, how are you today); hoe warm een winter in Zuid-Afrika kan zijn, besef je als je de Tafelberg beklimt in de zon; een zeer leuke groep waarmee ik gerust nog eens 4 weken op reis zou willen; een rijke variatie qua flora en fauna, maar voor de prothea's moeten we nog eens een 3-tal weken langer blijven (wat geen probleem is...); Zuid-Afrika is veel 'steiler' dan gedacht; apartheid is wettelijk afgeschaft maar in realiteit zijn het nog steeds de kleurlingen die de minst betaalde jobs doen en het slechtst gehuisvest zijn; parkeerwachter, sinaasappelzakjeskruier, inpakster in de supermarkt: altijd met de smile en altijd tevreden met een babbel, een 'joke' en uiteraard een gift...

DIANE: ons bezoek aan de weeskindjes in Swaziland: de lachende blije gezichtjes en het zingen van hun liedjes vol overgave voor ons trof me enorm; heel tof ook: de samenhorigheid van de groep

HUBERT: armoede...de vele, kleine 'krotjes' op de hellingen, kriskras door elkaar, of meer geordend en iets groter aan de rand van de steden...zwarte mannen en vrouwen aan de kant van de weg...om wat dan ook proberen te verkopen (in opdracht)...en de positieve boodschap van de geleidelijke verbetering door de gidsen op Robbeneiland en Khayelitsha

KAREL: het uitzicht op Kaapstad vanop de Tafelberg en op de Olifantsrivier vanop de heuvels

LIEVE: 33 peuters naast elkaar liggend, afwisselend hoofdje-voetjes, in één kamer op de grond, die een middagdutje doen in een crèche in de sloppenwijk en dan 's avonds thuis komen in een luxe villa met bij iedere slaapkamer een eigen badkamer en zicht op zee. Zuid-Afrika: een land met heel veel contrasten

LIEVEN: Een autoreis door Zuid-Afrika. Na een tijdje vroeg ik me af wat het nut was van die 6.000 km. Na een tijdje was het duidelijk, dat je enkel het land kan leren kennen en begrijpen als de tocht volledig af was, als je contrasten had gezien. Contrast in de natuur: van groene valleien naar dorre, afgebrande heuvels. Contrast in landbouw: van uitgemergelde koeien naar hoog-productieve, van irrigatie in de woestijn tot ananas, citrus en druivenranken in prachtige valleien. Contrast in bevolking en huisvesting: van rijke blanken in ommuurde villa's tot zwarten in krottenwijken, van toezichthoudende blanken tot het doelloos zitten langs de straat... zo kan ik nog uren doorgaan. Ik hoop dat Zuid-Afrika de droom van Nelson Mandela verder mag uitbouwen maar af zal het nooit zijn

MARTINE: Zuid-Afrika: een reis lang verwacht... een reis met veel vraagtekens... De beleving van 23 dagen Zuid-Afrika is moeilijk neer te schrijven: zoveel beelden, impulsen, emoties...die je meemaakt. Maar wat blijft aanklijven, is die verscheidenheid/tegenstrijdigheid op een 'soms' korte afstand bij mens en natuur: stadsleven met pracht en praal en op een paar kilometer afstand de sloppenwijken met onvoorstelbare krotten. Alsook de natuur met de mooie fauna en flora met daarnaast ook gebieden waar dorheid overheerst; gebrande gronden waarvan je de zin niet kan snappen. Al onze verblijfplaatsen hadden elk op hun manier iets te bieden waardoor onze denkwereld over Zuid-Afrika zeker zal verruimen. Het was een meerwaarde om dit in groep te mogen beleven en te delen.

MICHEL: Eén van de vele dingen die mij is opgevallen tijdens de reis is dat Zuid-Afrika en ook Swaziland investeert in onderwijs. Doorheen de gehele reis zijn we ermee in contact gekomen. In ons eerste logement bij Ad en Jeannet in Lydenburg ontmoetten we een student die zijn stage liep in een nabijgelegen mijn. Tijdens de lange autoritten zagen we vele scholen zelfs op plaatsen waar in de brede omtrek weinig huizen stonden. Ze vielen op door de soms kleurrijke uniformen die de leerlingen droegen. Een speciaal moment was het bezoek aan de secundaire school in Swaziland waar Johan vroeger les gaf en het bezoek aan het kleuterschooltje voor weeskinderen. Zowel de wijnproducenten Bergwater als Koopmanskloof steunden een onderwijsproject. En ook in Hillandale vernamen we dat de kinderen van de werkers vele kilometers verder op internaat zaten. Confronterend tenslotte was het bezoek aan de kinderopvang en de eerste stappen in de richting van een peuterklas in de townships van Kaapstad.

NADIA: Hetgeen me het meest bijgebleven is, is de tegenstelling rijk-arm: de townships, hun armzalige krotjes naast de enorme villa's met huispersoneel; onze zoektocht naar de big-five met positief resultaat; de one-manshow van de orka voor ons appartement in Kaapstad; de dartelende dolfijnen in Haga Haga: een ware lust voor het oog; en uiteraard de 4 weken samen op stap met de groep waren voor mij een aangename ervaring: er werd heel wat afgelachen en er ontstond een nieuw koor; en onze Johan: de blanke Afrikaan!!

WIM: de 'erfenis' van een groot leider (Nelson Mandela) die op een 'stadige' manier in de praktijk wordt omgezet: there's some progress in the world in this country.

Donderdag 4 augustus

Om 8 uur verzamelden we voor het ontbijt in Ocean's Echo, laadden we voor de laatste keer de bagage in de auto's en trokken richting Waterfront om onze laatste (of toch niet?) rands te spenderen...
12 uur: richting luchthaven, auto's inleveren, inchecken en vlucht naar Johannesburg.
Daar wilden sommigen met hun laatste rands een flesje (tax free) drank kopen maar dat werd niet toegestaan omdat we nog een tussenlanding maakten in Frankfurt.
Misschien is dit een teken om nog eens terug te keren, wie weet???

Woensdag 3 augustus

Terwijl we wachtten op onze gids voor de townships werden we gratis en voor niets getracteerd op een prachtige walvisshow vlak voor het raam van de villa waar we logeerden. Shy, een 33-jarige jongeman, woont zelf in de sloppenwijken en toonde ons verschillende plekjes: een ontmoetingscentrum waar enkele vrouwen handicraftspulletjes maakten, een 'crèche' waar een 20-tal kinderen in een piepklein kamertje hun middagslaapje deden, een soepkeuken die zijn ingrediënten uit de stad kreeg, een stenen sloppenhuisje... We reden door Khayelitsha een sloppenwijk met 1,5 miljoen inwoners. Ook deze voormiddag keerden we met gemengde gevoelens terug naar het stadscentrum. We kregen eventjes de tijd om te shoppen op een handicraft market en reden toen naar Kirstenbosch, de botanische tuinen aan de voet van de Tafelberg. We zouden om 18 uur terugkeren richting Fishhoek, maar Johan zat vast in een file in de stad en wij doodden de tijd met liedjes en spelletjes die dateerden uit onze jeugdbewegingsperiode. Het laatste avondmaal werd geserveerd door Yvette, de eigenares van het grote huis Ocean's Echo. Achteraf waagden enkelen nog een sprong in het kleine zwembadje, anderen sorteerden hun bagage...

Opmerkelijk is hoe de mensen uit de sloppenwijken ondanks de omstandigheden blijven lachen

Dinsdag 2 augustus

In de voormiddag bracht een boot ons naar Robbeneiland. Op de bus doorheen het eiland kregen we deskundige uitleg van onze gids of was hij een predikant? In de gevangenis werden we rondgeleid door een ex-gevangene die zijn verhaal deed en konden we de cel van Nelson Mandela bekijken. Met een 'Auschwitz'gevoel keerden we stilletjes terug naar het vasteland. Na een snelle lunch maakten we ons op om de Tafelberg (ca. 1000 m)te beklimmen: wij klauterden en klommen de laatste 650 m langs een met rotsen bezaaid pad... Langs de weg en boven genoten we van een prachtig uitzicht over Kaapstad. Moe maar voldaan hadden we in de namiddag een 'Mont Ventoux'gevoel: we hebben het gehaald!
We bleven eten in het winkelcentrum van Waterfront, de havenwijk die volledig gerenoveerd is met winkels, restaurants en koffiehuisjes.

Opmerkelijk hoeveel mensen in de stad geld verdienen met kleine klusjes zoals parkeerwachter of zakjes vullen in de supermarkt.

Maandag 1 augustus

Na een vroeg ontbijt reden we naar de 'Winelands'. Om 10 uur werden we verwacht bij Koopmanskloof, een wijndomein dat volgens de fair trade normen werkt en enkele van z'n wijnen in de Oxfam wereldwinkels in België verkoopt. De vier wereldwinkelmedewerksters en de wereldwinkelwijnmeester kregen een ereplaats toegewezen om de ietwat verwarrende uitleg en de proeverij mee te maken: we weten nu dat ze nog meer lekkers in huis hebben en hopen WW Nationaal te overtuigen om deze ook aan te kopen. Een rondleiding op het domein en een fotosessie met de WW-medewerksters rondden dit bezoek af. In Paarl picknickten we bij het Afrikaanse taalmonument dat het ontstaan en de invloeden van de Afrikaanse taal wil benadrukken. Op het domein Fairview kregen we een proeverij van overheerlijke wijnen met aangepaste kaasjes: een idee voor een volgende proeverij? Na een stop in Stellenbosch bezochten we 's avonds het restaurant Moyo op het wijndomein Spier waar we aanschoven voor een uitgebreid Afrikaans buffet begeleid met enkele optredens in een reuzentent.

Opmerkelijk zijn de golfterreinen bij de 'blanke' steden

Zondag 31 juli

Met de zon en heerlijke temperaturen bezochten we Boulders waar de mini-pinguïns heel gemakkelijk fotomodel speelden. Daarna reden we richting Kaap De Goede Hoop en Cape Point en verkenden we eerst het hoogste en daarna het uiterste puntje van de kaap. Na een korte stop bij het monument van Batholomeus Diaz en Vasco da Gamma keken we onze ogen uit in het beeldenpark met zeepstenen beelden in alle formaten en figuren. Jammer dat we zoiets niet konden meenemen met het vliegtuig! Achteraf was er een momentje tijd om te skypen met/mailen naar de kinderen. ' s Avonds kozen we in een restaurantje aan de baai voor de Fisherman's Flush, een gigantische visschotel met kreeft, oesters, mosselen, calamares...

Opmerkelijk hoeveel toeristen we op Cape Point zagen uit alle uithoeken van de wereld

Zaterdag 30 juli

Bij -4° C vertrokken we van Hillandale over de N1 voor een 600 km lange rit naar Kaapstad. Na 200 km lieten we de Karoo achter ons en kwamen we in een ander landschap terecht: in de omgeving van Worcester merkten we de eerste wijnplantages op.
Vermoeid bereikten we Fishhoek, een dorpje op het schiereiland ten zuiden van Kaapstad. We betrokken er voor de laatste dagen een luxueuze villa en appartement met uitzicht op de baai aan de Indische Oceaan.





Opmerkelijk: het stadse leven dat zoveel verschilt met het leven op het platteland

Vrijdag 29 juli

Na een rondleiding op Maggie's farm en een fotosessie reden we (terwijl Maggie ons stond uit te zwaaien op de berg) verder door naar Beaufort West. Daar bezochten we het museum van Dr. Barnard, de chirurg die de eerste harttransplantatie succesvol uitvoerde. We namen ook een kijkje in zijn ouderlijk huis en de museumkerk waar z'n vader predikant was. In de namiddag reden we noordelijk via de Jager's pas naar Hillandale Guest House. Waarom wilde Johan ondanks het voorbije slechte weer in de regio over een 56 km lange aardeweg waarbij we op sommige plaatsen door een 'rivier' moesten rijden, vroegen we ons af? Maar we werden beloond:
1) we reden door de grote Karoo, een prachtig semi-woestijnlandschap
2) de geitenboer, die eerder schapenboer is, nam ons mee voor een demonstratie schaapscheren
3) 's avonds dineerden we in kerst- of oudejaarsstijl aan een lange tafel met kandelaars en zilveren bestek
Meer dan de moeite waard dus!

Opmerkelijk: In Zuid-Afrika leven de mensen het hele jaar door met open deuren, ook bij de voor ons toch wel heel frisse temperaturen. Ze hebben geen centrale verwarming, wel een kachel of open haard of elektrische bijverwarming

Donderdag 28 juli

In de regio van Oudtshoorn worden heel veel struisvogels gekweekt Door de vogelgriep werden er in de laatste weken 35000 van die beestjes afgeslacht. Hierdoor waren we genoodzaakt om een andere Ostrich farm te bezoeken dan gepland. Na de deskundige uitleg van Ricardo konden de dapperen hun rijbewijs ‘struisvogelrijden’ behalen. We genoten in het middagzonnetje van onze picknick. Daarna brachten we een bezoek aan een lederfabriekje van struisvogelleder in Oudtshoorn waar we een rondleiding kregen in de fabricatieruimte. In de shop gingen er 2 handtassen, enkele riemen en wat kleinigheden vlotjes over de toonbank…. In de Cango Caves hielden we het bij de standaardtour. De adventuretour was niet geschikt voor alle ‘formaten’. Onderweg naar Maggie deden we nog de waterval ‘Rust en Vrede’ aan na sluitingstijd! (Hoe krijgt Johan dit toch weer gedaan?). Door een omgevallen boom moesten de laatste 200 m te voet worden afgelegd en was het te donker om nog een waterval te bespeuren. We beginnen ons wel af te vragen of we jw@travel niet moeten veranderen in j.adventure en w.travel.....

Voor onze kinderen ‘De vraag van vandaag’:

1. Welke ouders behaalden hun rijbewijs ‘struisvogelrijden’? (2 personen)

2. Welke mama’s brengen een nieuwe handzak mee naar huis? (2 personen)

Woensdag 27 juli

Na een miezerige douche genoten we van een fijnproeversontbijt. Daarna hielp Lieven even mee met de schaapherders. Zal Martine hem nog mee krijgen naar België? We reden via de Meiringpoort door het Zwartberggebergte. Aan de Meiringpoortwaterval maakten we een wandeling en genoten er van de fascinerende natuur. We zetten onze route verder door de kleine Karoo tot bij het wijndomein “Bergwater” waar Karel in z’n element was. Na de lunch in Prins Albert en een wandeling in de “winkelstraat” van De Rust aten we een heerlijke chickenpie met liters “Bergwater” .

Opmerkelijk: de schoolkinderen die elke dag kilometers afleggen om op school te komen… te voet, wat een verschil met België!

Dinsdag 26 juli

Onder een mooie regenboog reden we via Port Elisabeth verder langs de N2. We wandelden over en onder de Storm River Bridge en keken in een indrukwekkende canyon. Tussen de middag bezochten we het Tsitsikama Natural Park. We wandelden over erg ongelijke treden tot aan de hangbrug over de riviermonding (goed voor evenwichtszoekers). We spotten onderweg heel veel walvissen: prachtig om te zien ! Verder reden we langs de mooie tuinroute tot in George waarna we landinwaarts reden tot Oudtshoorn langs de Outeniquapas. Op de schapenboerderij werden we verwelkomd door Maggie met lekkere warme streekgerechten.

Opmerkelijk: winter 2011 = de koudste winter in 20 jaar! We zagen besneeuwde bergtoppen.

Maandag 25 juli

Onze dag startte met een bezoek aan een opvangcentrum voor slangen en reptielen. De eigenaar gaf ons met veel kennis van zaken uitleg over de verschillende soorten slangen en reptielen. Bij sommigen onder ons kwam een waar slangeninstinct naar boven: met veel liefde knuffelden ze de beestjes. Na de middag gingen we op zoek naar olifanten in het National Elephant Park. We zagen er welgeteld 36, de ene al agressiever dan de andere. Er werden ook nog veel andere dieren gespot onder andere de jakhals die we nog niet van kortbij zagen. Enkel de leeuwen hielden zich bij dit koude en druilerige weer liever schuil. Onze geplande BBQ viel in de pan wegens de aanhoudende regen.

Opmerkelijk: in Addo sprak de ober ons allemaal aan met: “máamáa” en páapáa”

Zondag 24 juli: Bertrand en Nadia 30 jaar getrouwd

Na een champagneontbijt met caketaart reden we in de plenzende regen door East Londen. (We waanden ons in Groot-Brittannië). Via Port Alfred bereikten we onze picknickplaats. Wegens de aanhoudende regen werd dit de bovenzaal van een pizzarestaurant met als dessert voor elk een puntje pizza. De kortste weg naar Addo bleek niet de beste optie: na een heel modderig intermezzo bereikten we anderhalf uur later dan gepland onze bestemming: B&B de Aardvark midden de sinaasappelplantages.

Opmerkelijk: de over het algemeen goede wegen kunnen na een dagje stortregenen veranderen in een ware rivier!

Zaterdag 23 juli: vrije dag

Eindelijk eens lekker lang uitslapen, alhoewel diegenen die het huisje met Johan deelden daar niet van konden profiteren… Sommigen ondernamen een wandeling, anderen bleven relaxen bij het hotel. Veerle bezocht zelfs de plaatselijke bib: een wet-21bib qua inrichting, maar met uitleenpc en ultramoderne kopieermachine en alle nieuwe romans (in het Engels): perfect wat een toerist wil. Na de middagpicknick waagden de ijsberen zich in het natuurlijke zeewaterzwembad. De Big Zeven werd eerder bereikt dan verwacht: we zagen vandaag al heel veel dolfijnen en enkele walvissen. De geocatchers vonden hun schatten en verborgen een nieuw object voor diegenen die na ons komen. Er was een overheerlijk buffet, met vis! En achteraf dronken sommigen net iets teveel springbokjes....

Opmerkelijk is de aangename strandtemperatuur in de Zuid-Afrikaanse winter wat momenteel zelfs tijdens de Belgische zomer niet voorkomt.

Vrijdag 22 juli: de langste dag

We reden verder langs de N2 door Transkei en bereikten na de middag Umtata (Mthatha) waar we het Nelson Mandelamuseum bezochten: echt de moeite waard! We zetten onze rit verder, doorkruisten Ciskei waarbij we veel chaotische stadjes passeerden. Na 10 vermoeiende uren kwamen we aan in Haga Haga (Oostkaap, vlak voor East-Londen). We vulden onze buikjes met een uitgebreide braai (vlees en vis) en enkelen dansten hun vermoeidheid weg op de tonen van de jukebox.

Opmerkelijk zijn de putten (potholes) en de weg die plots verandert in een aarden pad. Ons Hildeke zou hier nog veel werk hebben!

Donderdag 21 juli: nationale feestdag

Na een stevig ontbijt en het zingen van het nationale volkslied vertrokken we langs N2 voor de 400 km lange tocht richting Port Shepstone. Na twee uur kregen we voor het eerst de Indische Oceaan te zien, een mooie blauwgroene zee. ’s Middags picknickten we aan het strand en konden we pootje baden. Om 16 uur bereikten we ons verblijf, een luxueuze villa in Ramsgate. De avontuurlijken trokken erop uit voor een stevige strandwandeling terwijl enkele bezige bijtjes inkopen deden en de groenten klaarmaakten voor de bbq, die Wim voortreffelijk bereidde . De andere huishoudelijke taken werden eerlijk verdeeld!

Opmerkelijk is het snelle verkeer in vergelijking met het trage levensritme

woensdag 20 juli

7.30 uur: ananasontbijt
10.30 uur: Hluhluwe Umfolozi Park
11.45 uur: 4 neushoorns van dichtbij
12.15 uur: 2 neushoorns
13.40 uur: 1 neushoorn luierend in de verte
13.55 uur: JACHTLUIPAARD op een bergje = 5 op 5 op de schaal van de Big Five
Ons doel is bereikt, maar we komen nog niet naar huis.
14.20 uur: 4 neushoorns nog steeds op dezelfde plaats als vanmorgen
15.15 uur: buffels
15.20 uur: olifanten in de verte = 4 op 5 voor vandaag
Opmerkelijk: de mooi gestapelde ananas en het hout aan de kraampjes langs de weg: iedereen probeert hier op zijn manier zijn brood te verdienen

dinsdag 19 juli

Om 7.30 uur stonden we paraat voor de formatie in Lobamba National High School (school van Johan). De 700 leerlingen in identiek uniform zongen de nationale hymne en hesen de Swazivlag. Daarna prevelden ze het Onze Vader met gebogen hoofden. Na het ontbijt trokken we richting Valley Charity Organisation waar (wees)kinderen tussen twee en acht jaar tijdens de dag opgevangen worden. Ze waren juist hun bordje millie millies aan het uiteten. Daarna ruimden ze heel gedisciplineerd alles op. Voor ons vertrek zongen ze nog enkele liedjes en wij lieten hen kennis maken met onze versie van 'Klein klein kleutertje'. Na alle formaliteiten aan de grenspost Sicunusa reden we de Zuid-Afrikaanse provincie Kwazulu-Natal binnen. Door de appelflauwte in de auto van Wim picknickten we langs de kant van de weg waarbij we ons eten deelden met enkele vriendelijke jongelui. Na een lange rit langs wegenwerken, suikerrietplantages en savanne bereikten we na 340 km onze verblijfplaats tussen de ananasplantages in Hluhluwe. Na het avondeten kregen we een optreden van Zuludansers.
Opmerkelijk: de weinige fietsers die we hier zien, rijden rechts van de weg!

Maandag 18 juli: Mandela"s verjaardag 93 jaar

Na lang wachten konden we terug kiezen tussen een healthy of een traditional breakfeast (ditmaal met veel groenten). Onderweg naar het candle craft centre bemerkten we veel ananas- en suikerrietplantages. Na de demonstratie van het kaarsen maken spendeerden velen hun rands aan lokale souvenirs. In de Swazi traditional village keken we onze ogen uit naar de dans- en zangacts in traditionele klederdracht en kregen we een wat te langdradige rondleiding van de medicijnman. Rond 14u bereikten we Bomas hotel waar Johan op zijn innemende manier van altijd verkreeg dat we in de tuin mochten picknicken. Het stralende zonnetje deed deugd. We doorstonden de hitte in de glasblazerij Ngwenya. In de aanpalende shops gaven we de rest van onze rands uit aan cadeautjes voor het thuisfront. Gelukkig was het avondmaal in de prijs van ons verblijf ingerekend…. Voor onze wereldwinkelvrienden: in één van deze shops zagen we het volledige assortiment van Eswatini Kitchen waarbij we watertandden!

Opmerkelijk was het huis tussen 2 autosnelwegstroken met een privé-afrit.

Zondag 17 juli

Bij het buiten rijden van Lydenburg kwamen we in een zwarte woonwijk terecht waar er al om 8u10 een begrafenisstoet zingend door de straten trok. Bij de grensovergang in Oshoek ondergingen we heel wat formaliteiten en trokken de passagiers van de auto te voet de grens naar Swaziland over. Even later pikten we de twee nichtjes van Yolanda op en reden langs de hoofdstad Mbabane Logogo Lodge voor een brunch à la Saint – Germain met de vrienden van Johan en Yolanda. Na een overvloedig buffet verkenden we een plaatselijke handicraft-market. Bij valavond bereikten we onze B&B Malandela’s, een uitgestrekt domein met B&B , pub en restaurant en een dancing ingeplant in een Gaudi – achtige tuin. Hier konden we onze was afleveren en nadien gezellig tafelen bij het haardvuur in het sfeervolle restaurantje.

Opmerkelijk was de lange rij wachtenden die met hun valies de grens naar ZA overtrokken om er te gaan werken in het Kruger Park.

Zaterdag 16 juli

Opnieuw vroeg uit de veren om de dieren in hun ochtend ritme te spotten. Maar onderweg werden we tegen gehouden door een buffelkolonie (Michel schat om en bij de 1313) die de weg overstak op stap naar het familiefeest. Na het ontbijt in Satara kamp zagen we een groepje auto’s ( maybe lions here, zei een chauffeur). Johan reed na een tijdje door maar de auto van Wim zag beweging in de struiken en kon twee leeuwinnen spotten (3 op 5). Een kwartier later merkten we opnieuw een groep auto’s op: een witte neushoorn lag luierend in het gras (4 op5!). Verder bewonderden we ook nog de jakhals en de waterschildpad. Om 12u30 bereikten we de baobabboom. Enkele moedigen durfden de veilige omgeving van de auto’s verlaten voor een fotosessie bij de meest zuidelijke baobabboom ter wereld. Wat later picknickten we op de rustplaats Tshobwane. Kort nadien konden we een familie leeuw bewonderen: nu 4 op 5 voor iedereen. Ze waren heel rustig in tegenstelling tot de bavianen die de straat belegerden op weg naar hun bavianenparty. In een rustiger omgeving lagen een leguaan en een krokodil te genieten in de zon. Via de Paul Krugergate keerden we terug naar Lydenburg waar we een impalaschotel en bobotie verorberden.

Opmerkelijk zijn de mooi uitgestrekte landschappen en de vele houtplantages.

Vrijdag 15 juli

We vertrokken al om 6 uur om zoveel mogelijk dieren in actie te zien en we werden onmiddellijk beloond: een groep nijlpaarden was aan het baden in de Olifants rivier. De rest hield zich verborgen. Om 8 uur keerden we terug naar het kamp voor een healthy of traditional ontbijt. Daarna hadden we een uurtje vrij om te shoppen in de kampwinkel (kaartjes kopen voor het thuisfront). Rond 10 uur trokken we verder in het Kruger Park. Was het een hallucinatie, maar we zagen een roze hippo (blijkbaar de enige in het park) omringd door zijn grijze familiegenoten. We merkten ook enkele reusachtige krokodillen op in en bij het water. ’s Midddags konden we tijdens de lunch niet genoeg krijgen van het bezichtigen van de olifanten, giraffen en koedoe’s die kwamen drinken in de Lethabarivier. In de namiddag genoten we vanuit een prachtige uitkijkpost van de nijlpaarden en vele vogels. Fier als een gieter toonden de maraboe’s hun gespreide vleugels.
Opmerkelijk was dat Michel heel heldhaftig een leeuw van heel dichtbij fotografeerde…vanuit een boekje. Dus nog altijd 2 op 5 op de schaal van de Big Five.

Donderdag 14 juli

Op weg naar Kruger Park reden we door de Longtompas en bereikten het hoogste punt uit de streek: 2150 meter. Longtom is het laatste kanon dat gebruikt werd in de strijd tussen de Engelsen en de Boeren. Onder een prachtige zon bezochten we de Pinnacle rots voor de tweede keer en kregen we de kans om door God’s Window te gluren. Via Orpen gate reden we als Swazi’s het Kruger Park binnen en kregen onmiddellijk waar voor ons geld want we werden opgewacht door een kudde buffels (1 op 5 op de schaal van Big Five). Om 14.45 uur spotten we een olifant vanuit de verte en anderhalf uur later een olifant van dichtbij (=2 op 5). Verder zagen we zebra’s, giraffen, impala’s, koedoe’s, steenbokjes… Bij behoorlijke temperatuur konden we buiten aperitieven en overnachtten we in leuke hutjes in Olifants kamp.
Opmerkelijk was de manier van bediening in het kamprestaurant: ze liepen wel honderd keer heen en weer om glazen te halen maar de dertiende moest het stellen met een champagneglas in plaats van een wijnglas.

Woensdag 13 juli

Na een koude nacht warmden we ons wat op aan het ontbijt. Daarna trokken we richting Pelgrim”s Rest, het eerste goudmijndorp met nog authentieke huizen. We kregen deskundige uitleg over het leven en werk van de goudzoekers met daaropvolgend een demonstratie van het goud-zoeken op traditionele wijze: er werden twee piepkleine goudkorrels opgehaald. Wegens de lage temperaturen hadden we dringend nood aan een warme drank: chocomelk of koffie/thee met veel melk. Door het sombere weer lag de Pinnacle in de mist en lieten we God’s Window links liggen. Vijf minuten later bewonderden we de Lisbon en de Berlin Falls in de zon! Tijdens onze picknick kregen we bezoek van de familie aap en Bertrand weet nu ook dat hij zijn appel niet onbewaakt op de tafel mag laten liggen. Bourke’s Luck Potholes is de samenloop van de Treurrivier en de Blyde rivier met opmerkelijke rotsformaties waarbij het lijkt alsof de rotsen met een boor bewerkt werden. Als afsluiter bezochten we nog de Three Rondavels: drie rotsen in de vorm van hutjes. “s Avonds verwende Jeannet ons met heerlijke ‘potjes kos’ (stoofpotjes met kip, schapenvlees, biltong, veel groentjes en milliemillies).
Opmerkelijk die dag was dat Ann haar jas op een parkeerplaats uit de auto gevallen was en onmiddellijk was meegenomen. Lieven gebruikte al z’n charmes en kreeg de jas terug.

Dinsdag 12 juli

Na de landing lieten we Johannesburg voor wat het was en trokken we richting Pretoria om het Voortrekkersmonument te bezoeken. We poseerden met de vrouwen bij het Vrouwemonument. `s Middags genoten we in het zonnetje van een snack en daarna trokken we verder via Middelburg naar het Bokrijk van Zuid-Afrika, het openluchtmuseum van de Ndebelestam in Botshalebo. De stamleden gaven niet thuis maar we bezichtigden wel hun kleurrijke hutten. Na 400 km kwamen we vermoeid aan bij At en Jeannet Kruger (in Lydenburg) die ons hartelijk ontvingen met een uitgebreide Zuid-Afrikaanse braai.
Wat ons vooral opviel in het straatbeeld zijn de zwarten die overal te voet langs de rand van de weg lopen, op weg naar huis of werk of naar de markt, ook als het al lang donker is.

We zijn er klaar voor!!!

Gistels grootste dag is verteerd. De koffers staan klaar, gewikt en gewogen met nog plaats om enkele herinneringen mee te brengen naar huis. De laatste boodschappen, het laatste beetje afwas, het laatste mailtje naar mijn werkmaatje, de laatste controlebeurt door het huis, de laatste richtlijnen voor de kinderen, straks de auto laden, richting Diksmuide en dan op de trein naar Zaventem.
Morgen rond deze tijd maken we een rondrit door Johannesburg.
Ik probeer een telefoonboek op te kop te tikken om iets op te zoeken voor een goede vriend.
We zijn benieuwd! South-Africa, here we come!!!
Veerle

Het Zuid-Afrikablogboek van Ann en Veerle

Op maandag 11 juli vertrekken we naar Zuid-Afrika. Om familie en vrienden op de hoogte te houden van onze belevenissen besloten we om een blogdagboek bij te houden. Veel lees- en kijkplezier!